forum.cimbom.org

Süleyman Seba başkani bugün kaybettik.

Zamane başkan sıfatını taşıyan insanlar ibretle onun hakkında anekdotları dinlesin ve yaşasın. Size gerçekten spor adamı demeye dilim varmıyor.

Mekanın cennet olsun önder başkan.

Not: Cuma gunu tören var, umarim tum 'taraflar' saf tutar.

Allah rahmet eylesin, toprağı bol.olsun. Aynı zamanda çok iyi bir futbolcuydu.

Bu aralar keyfim hic yok. Bayramdan once bana kendi amcamdan daha yakin olan bir buyugumu kaybettim, bugun de Suleyman Abi'nin vefatini ogrendim.

Suleyman Abi'yi bir BJK uyesi arkadasim sayesinde tanimistim. Beraber yemege gitmistik; Suleyman Abi'yi alip onun evine yakin bir yerde bir apartmanin onune gelmistik. Herhalde yemege davetliyiz diye dusunmustum. Yukari ciktigimizda 2-3 masali bir restoranla karsilasmistim. Siparis once veriliyormus(sabahtan) aksama kadar yemekler hazir ediliyormus. Neyse, yemege oturmustuk, rakilar soylenmisti, Suleyman Abi raki bardagina yesillikler koymustu(roka,maydanoz). Bana iyi olur tavsiye ederim demisti ben de kadehimi doldurmustum. Bu yesillik doldurma isini ondan ogrenmistim. O aksam cok keyifli bir sohbet olmustu. (Ozhan Baskan'i cok severdi). Baska bir aksam da ayni grup bir balikciya gitmistik. Restorandakiler Suleyman Abi'yi gorunce kendilerine ceki duzen vermislerdi. Abartmiyorum, en asagi on kisi masaya gelip hatrini sormustu. Onu tanimak benim icin bir onurdu.

Turk sporunun degil dunya sporunun basi sagolsun. Bu devirde ve bu dunyada Suleyman Abi gibi insanlari gormek, tanimak ve bulmak cok zor. Mekaniniz cennet olsun Suleyman Abi.

En önemli özelligi maglibuyetleri dogru algilamasi, uslubunu hic bozmamasi, onu diger baskanlardan farkli kilan en önemli unsur bu bence. Baska islere bulasmayan, sporu spor olarak gören, kendisini BJK'a adamis, gercek bir spor adami.

Süleyman ağbi benim komşumdu. Yıllar önce bir gün evin arka camından bakarken, orada Mutlu apartmanın önündeki derme çatma bir manavda hava aldığını görüp hemen aşağı inmiştim. Kendimi tanıttım ve oturduğu yerden kalktı (beyefendiliği gereği karşısında ayakta duran bir kimse ile konuşurken ya yanına davet eder veya ayağa kalkardı).

Babam eski bir Göztepe'li olduğundan, çok uzun zaman 1960-70'lerin Göztepesi hakkında konuştuk.

Sonra oğlum doğduğunda yani 2003 - 2010 arasında her gün apartmana girerken, onunla arkadaş oldu, sevdi ve samimi olduk. Yılın 250 günü (Sakarya'ya gittiği yaz ayları hariç) Selçuk beyin bahsettiği küçük restoranda yani bizim apartmanın girişindeki Bordo'da rakısını içip kadim arkadaşları ile oraya renk kattı.

İnsanlar Seba'nın belki görünüşte centilmen veya konumu gereği diplomat olduğunu sanır ama hayır; gerçek bir beyefendiydi. Her gördüğünde hal hatır sorar, herkesin selamını alır, herkese güleryüzlü davranırdı. Maçka Eczanesi için de, Berber Kadem için de, Atıştır lokantasındaki Özdemir ağbi için de, Kapıcı Ahmet amca için de Süleyman ağbiydi o.

Yıllar geçtikçe (ve her akşam eve girerken onların sofrasına merhaba diye diye) zamanla Süleyman ağbinin arkadaşları ile samimi oldum. Bu sayede iki önemli şey biliyorum:

1) Serdar Bilgili'yi, Demirören'i ve Orman'ı asla affetmediğini. Ki son zamanlarında Süleyman ağbi vertigo, parkinson ve kalıcı zatürre ile uğraşırken ona bir yardımcı kadın vermeyi Rahmi Koç akıl etti. Bütün hastane işlerini o karşıladı, kulüp hiçbir şey yapmadı. Fikret Orman bir kere bile arayıp hatırını sormadı. Fikret Orman ve Demirören bu anlamda yüzlerine tükürülecek adamlardır.

2) Sözlü vasiyeti gereği tüm malvarlığını Kabataş Lisesine bağışlamak istediğini. Beşiktaş'a kırgın olduğunu, kendi emeği ile meydana getirdiği ve bataklıktan inşa ettiği Fulya Şan Ökten tesislerinin yıkılarak müteahhitlere peşkeş çekilmesini hiç affetmediği için, evindeki kupalar ve menkuller dahil Beşiktaş Kulübüne çöp bile bırakmak istemediğini.

Evet kulübüne kırgın öldü. Bunu basında kimse yazmayacak. Ne yönetimin, ne başkanın, ne TFF'nin bir kere bile onu aramadığını, yok saydığını bilseler bile yazmayacaklar, utanmadan büyüğümüz, duayenimiz, diyerek goy goy yapacaklar. Ne yazıyorlarsa sakın inanmayın.

Bugün evinin önündeki törene katılacağım. Büroya 1 günlük bir Beşiktaş bayrağı açtım. Eğer ezilmez isem cenazeye de gideceğim, yanımda çok yakın arkadaşı 89 yaşındaki Mesut amca olacak. Ve herhalde bize geride kalan Yıldırım'lı, Demirören'li, Polat'lı bu futbol dünyasının; bize 1 basketbol final maçını haram gören bu Türk spor dünyasının ta götüne koyayım diyerek futbolu da, Türk sporunu da bırakacağım.

Sevgiler.

Baba Hakki'yi, BJK'li Seref beyi cok duydum hatta Seref bey ile bir yaz gecirdim. Necmi'yi Sabri'yi Yusuf'u Niko'yu ve de Sanli'yi filan seyrettim. Kabatas Erkek Lisesinde okudum. Akaretler, Visnezade parkini, Besiktas carsisini avucumun ici gibi bilirdim. Akaretlerdeki kic kadar kucuk klubu bilirim ve Seref stadinda cok antreman seyrettim. Yahu birgun bile BJK ta bir Suleyman vardi diyeni duymadim. Evvelsi gun biraz bilgi buldum. 1957 de minuskus olup futbolu birakmis. Okul hayati GS baslamis ama Fransizca agir gelmis olacak ki bizim okula gecmis. Abaza bir ailenin cocugu imis. 1960'larda MIT'e girmis izi kaybolmus. Benim zamanimda BJK surunuyordu. Ozal zamaninda Seba ile ayaga kalkmislar. Olumu ile ortalik ayaga kalkinca acikcasi bizim isimizdir bu kor olur badem gozlu olur demis icin icin yine abartiyorlar dedim. Ama goruyorum ki hakkinda cok iyi seyler soyleniyor. Allah rahmet etsin.

Ufuk hakli olmali BJK'a kirgin olduguna. Bugun buyuk baskan diye el ustunde tutup gomenler dun Bilgili aday olunca Ahmet Dursun Seba Gitsin diye pankart acip adama kufur ediyorlardi GS ile ugrasmiyor BJK'i batirdi diye. Klupteki pezevenkler tamamda bana taraftardan da bahsetmeyin lutfen. Hepsinin bok canina olsun. Kirgindir adam kirgin olmaz olur mu? Iyi adami durust adami dogru is yapacak diye sevmezler. Anca boyle olunce kiymete biner sahtekar taraftar tarafindan. Riyakar herifler. Iyi ki tabutdan basini uzatip tukurmemis.

Cengiz abi, bende taraftarlarin olaylara gundelik baktigina inaniyorum ama o gunun taraftari ile bugun ku bir mi? Bence hayir, taban olarak ayni olabilir ama bundan sonrasi önemli, ne mesaj verdigin.

Bence hic degisen bir sey yok. Yeni gelen de eskileri de ayni bokun soyu. Cikarlarina dokununca kuduz kopege donuyorlar. Stadyumlari cehenneme cevirdiler. Ne bir insan sevgisi ne de saygisi var. Hepsi masa bunlarin. Kim parayi verirse satin aliniyorlar. Bunca adam madem bu kadar severdi de adam o kufurleri yedikten sonra o stada neden bir daha adimini atmadi ? Bir iki hatirini sayanin disinda kapisini acmamislar iste. Olunce riyakarlik diz boyu.