forum.cimbom.org

Cocukken Avrupa'dan TRT'nin verdigi maclara bakardik hep. Babama gel beraber izleyelim dedigimde 'oglum iki Ingiliz takimi oynuyorsa ya da Hollandalilar oynuyorsa haber ver yoksa bosuna kaldirma beni' derdi. Ispanyollarin Italyanlarin cirkefligine deli olurdu. Ben de zamanla Liverpool'un muptelasi olmustum. Her Avrupa sampiyon klupler finali oncesi Liverpool'un rakibi yildizlari yuzunden favori olurdu ama Liverpool takim oyunu oynar alirdi. Az evvel bir klip buldum lutfen iyi bakin Ingiliz futbol kulturunun guzelligine bakin. Sahada Liverpool-Chelsea kiran kirana oynuyorlar biri finale kaliyor oburu eleniyor. Ne kavga var ne hirlasma. Ispanyolu, Portekizlisi de yontulmus bu kulturde. Benim gozumde kaybeden de galip zira o guzellige katki sunuyor kaybeden olmasa kazanan olmayacak yani kisacasi beraber verilmis bir emek var, taraftar da bunun farkinda herkes birbirini alkisliyor. Benim icin futbol kulturu bu. Sahada kiran kirana oynuyorlar, ikilimucadelerde kemik sesi geliyor adeta ama mac bitiyor hepsi birbirine sariliyor ve taraftar 22 futbolcuyu alkisliyor ve ardindan o muhtesem melodiyi, cocuklugumda dinlerken beni adeta aglatacak kadar kendisine baglayan You'll never walk alone'u söyluyorlar. Simdi babami daha iyi anliyorum cunku ben de futbol böyle olmadikca izleyemiyorum.
http://www.youtube.com/watch?v=11MQnQ8Q ... re=related

Bu mesajima ek olarak taraftar olarak da tek gecerim Buyuk Britanya'yi. Adamlar mesafe falan tanimiyorlar heryere en az 20,000 kisi cikartma yapiyorlar, maglubiyet falan da kizdirmiyor mac bitiyor herkes alkislaniyor, mac sirasinda kulaklari tirmalayan tezahuratlar hem de koltuklarin ustunde beygir gibi tepinip kisnemeden yapiyorlar bu isi. Bu kultur tum anglo-sakson dunyasina ve kuzey Avrupa'ya hakim, Avusturalya'sindan Yeni Zellenda'ya kadar. Rugby maclari da ayni sekilde. Iyi niyetle mucadele eden adami taca sut cekse bile alkisliyorlar, az evvel göruntuleri izlediniz degil mi? Etkilenmeyen var mi o göruntulerden? Yenilen de yenen kadar magrur! Bu sahneler Turkiye'de futbolcu taraftar herkese izletilmeli ders olarak. O sahnelerde spor ruhunun en ust degerleri var cunku. Yenilenlerin yuzu de yenenler gibi dimdik ve gururlu.

Isvec'te seneler önce Universiteler voleybol sampiyonu olmustuk, rakibi 3-0 yenip surklase etmistik. Mac sonu rakip karsimiza dizilip alkislayip 'bu ders icin tesekkurler' dediler. O zaman anladim ne kadar essekmisim ben o ana kadar öyle biri degildim cunku, ben yenilsem hirsimdan kendimi yerdim. Zaman ve görduklerimiz epey yonttu bizi de. Mac sonu da beraber eglenmistik rakip takim oyunculari ile kuzeyde Luleå sehrinde.

Gecen Cuma yine ayiligin (bile diyemiyecegim cunu ayi daha bile yontulmus. Ayip oluyor) alasini belediye otobusunde ve metroda yapmislar. Siseyi filan gectim. Bilmiyorum acaba metroda hep beraber ziplayip vagonu sallamaya kalkarlarken acaba kendimi tutamayip uzerlerine atilir miyim acaba? En azindan imdat frenini cekerdim. Biliyorum esek sudan gelinceye kadar dovulurum herhalde. Bu nasil istir. Nasil polisliktir? Sabaha karsi gazeteci toplamaktan baska bir sey bilmiyorlar herhalde.

Radyo ile metro makinistine duraga geldiginde kapilari acma bekle denilerek her kapiya birer polis dikip iceriye biber gazini atip kapilari kapayacaksin. Kopek gibi solusunlar ondan sonra kapiyi actiginda disari firlayana yer misin yemezmisin coplarla gireseceksin. Otobusleri de eski ASY stadina cekeceksin. Ayni muamele de onlara. Bak cam oyle degil boyle kirilir bize nerelerin agrir goster diyerek bunlari cil yavrusu gibi polisin onune katmaz isem namerdim. Ondan sonra gorurler polis devletini. Boyle sopasiz koyde kendilerini eskiya saniyor bu alcak mahlukat, Dinsizin hakkindan imansiz gelir.

O takimdan iki oyuncu Galatasaray'a geldi, Baros her mac itirazdan sari kart goruyor, en son iki hafta once mactan sonra hakeme bağırıp kırmızı kart gördü. Kewell da ara sira hakemlere el kol hareketi yapip "f.ck off" çekiyor. Bizde denetim mekanizması Anglosakson kültürünün aksine objektif ve sağlıklı bir şekilde işlemediği için kapağı sağlam yere atıp idare etmeye dayalı bir iş ahlakı anlayışı bulunmakta. Liverpool'daki oyuncu biliyor ki kendine iyi bakıp takım oyununa uyum sağlar ve performansını yüksek tutarsa, bunların analizini didik didik takip eden teknik ekip ve istatistilere bizden çok daha fazla önem veren basın karşısında olmayacak. Bizde ise değerlendirmeler o kadar adil olamıyor. Onlar da hakim kültürün etkisine giriyorlar ister istemez. Mesela sezonun 1/3'unu "sakat", 1/3'unu cezali olarak gecirip, etliye sutluye fazla karismadan idare etmeyi tercih ediyor o da, cunku biliyor ki sinirlarini zorlayip takima mac kazandirsa da yarin yoneticiler isleri berbat ettiginde butun istatistikler unutulacak. Kültür transfer etmedikçe o görüntüleri Türkiye'de görmek zor. Tabi transfer lafin gelisi, kendi kültürümüzü geliştirmemiz lazım ama bu kaygiyi taşiyanlar siyaseti etkiliyemiyorlar.
Bir taraftakiler maçtan önce takımın otobüsünü ya da hava alanini basip oyuncuların yüzüne baka baka küfür ediyorlar, diğer taraftakiler hep bir ağızdan "Asla yalnız yürümeyeceksin" diye şarkı söylüyorlar.